เล่มนี้ พออ่านถึงหน้าสุดท้ายและถึงคำสุดท้ายแล้ว รู้สึกว่าเหมือนตัวเองลืมหายใจ!
One hundred years of solitude/หนึ่งร้อยปีแห่งความโดดเดี่ยว ผลงานของ กาเบรียล การ์เซีย มาร์เกซ
หนังสืออะไรไม่รู้ แปลกพิลึกพิลั่น เหนือคำบรรยาย เล่าถึงตระกูลบวนเดีย 7 ชั่วรุ่น ชื่อก็ตั้งซ้ำกัน ตอนอ่านช่วงแรกๆ ก็ต้องพลิกกลับไปดูหน้าก่อนหน้าว่า เอ คนนี้นี่มายังไงนะ ลูกใครหว่า จนสุดท้าย ยอมแพ้ อ่านไปทั้งๆ ที่จำไม่ค่อยได้นี่แหละ หรือผู้เขียนอยากให้เรารู้จักปล่อยวางก็ไม่รู้
ส่วนเหตุการณ์ที่เกิดในเรื่อง ก็อัศจรรย์เหนือคำบรรยาย แบบเค้าเรียกกันว่า magical realism/สัจนิยมมหัศจรรย์ (เอาคำนี้มาใส่เป็น keyword หน่อย จริงๆ ไม่รู้หรอกว่าหมายถึงอะไร) คนนึงถูกจับมัดไว้กับต้นไม้ คนนึงอาฆาตแค้นถึงขั้นปลิดชีวิตกัน คนนึงไปรบจนเป็นหัวหน้าคณะปฏิวัติ คนนึงตกหลุมรักญาติของตัวเอง มีความไม่สมหวังเกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา และเหตุการณ์อื่นๆ อีกมากมาย ที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้น ประหนึ่งเหมือนถูกมาร์เกซลากถูลู่ถูกัง พาไปดูฉากนั้นที ฉากนี้ที อ่านแล้วบางทีรู้สึกว่าอยากจะอยู่กับฉากนี้นานอีกหน่อย ซักพักมาร์เกซก็สะกิดว่า พอได้แล้ว ไปต่อ
ชอบทวดอูร์ซูลามากค่ะ เธอ แกร่ง มาก
ส่วนตัวชอบและประทับใจเลยค่ะ มันแปลกดี ให้ความรู้สึกที่ต้องขบคิดนิดหน่อย เนื้อหาตรงไหนมึนๆ ก็ปล่อยใจไหลไปเรื่อยๆ แต่เนื้อหาไม่ได้อ่านเพลินๆ สบายๆ นะคะ เรื่องราวนี่หนักอยู่พอสมควร
สิ่งที่ประทับใจกับเล่มนี้คือ ทำให้รู้สึกว่าถ้าเราอ่านผ่านเล่มนี้มาได้ ก็ไม่กลัวเล่มอื่นอีกแล้วค่ะ :)
Comments