"คุณจะต้องหิวโหยอยู่ในโลกวันนี้ โลกธรรมดาๆ ที่เอาแต่ง่ายทุกเรื่อง โลกที่แม้ความพอใจก็หากันได้แสนง่าย คุณมีหลายมิติเกินไปค่ะ ทุกวันนี้ใครก็ตามที่หวังจะมีชีวิตและสนุกกับชีวิต เขาต้องไม่เป็นอย่างคุณ หรืออย่างดิฉัน ใครก็ตามที่ต้องการเสียงดนตรียิ่งกว่าอึกทึก ต้องการความสุขใจยิ่งกว่าความเพลิดเพลิน ต้องการปัญญายิ่งกว่าเงิน ต้องการงานสร้างสรรค์ยิ่งกว่าธุรกิจ ต้องการอารมณ์สะเทือนใจยิ่งกว่าตลกโง่ๆ โลกไร้สาระที่เราอยู่กันทุกวันนี้ จะไม่มีที่ให้เค้าอยู่เลยค่ะ"
Steppenwolf/สเตปเปนวูล์ฟ ผลงานของ Hermann Hesse แปลโดย อ.สดใส เล่มหมายเลข 5 ในชุดเฮสเส-สดใส
เล่าถึงชีวิตของชายหนุ่มฮอลเลอร์ ในวัย 50 ปีของเค้า ผู้ซึ่งรับรู้ว่าตนเองมี 2 ตัวตนที่เป็นมนุษย์ ที่ยินดีพร้อมอยู่ในกรอบต่างๆ และตัวตนของหมาป่า ที่สามารถกระชากกฎทุกอย่างได้ตามที่ต้องการ ปัญหาที่เค้ามีคือ 2 ตัวตนนี้ไม่ยอมประนีประนอมต่อกัน ทำให้เค้าไม่สามารถมีความสุขกับชีวิตได้
แล้วก็มีสาวน้อยเฮอร์มีนเข้ามาในชีวิตของเค้า เธอสามารถเข้าใจตัวตนของฮอลเลอร์ได้ทั้งหมด ทำให้ฮอลเลอร์ได้พบความสุขจากความบันเทิงต่างๆ และเป็นกระจกส่องให้เค้าเข้าใจตัวเอง และเห็นตัวเองในมิติอื่นๆ มากขึ้น
และสุดท้าย ปาโปล เพื่อนนักดนตรีที่เค้าเจอ เหมือนจะได้พาฮอลเลอร์พบกับความสุขที่เป็นนิรันดร์....
ส่วนตัวเห็นว่าทุกคนอาจจะมีอย่างน้อย 2 รูปแบบของตัวตน คือ อีโก้ (ego)/ฉากหน้า/มนุษย์ และ ตนเอง (self)/ฉากหลัง/หมาป่า ซึ่งบางครั้งก็อาจจะไปด้วยกันได้ดี แต่บางทีก็ตีกัน ทำให้บางทีเราอาจจะสับสนว่าเราควรจะทำอย่างไรกับเหตุการณ์ในชีวิตเรา
นอกจากนี้เฮสเสยังเสียดสีความเป็น ชนชั้น "กลาง" ที่สามารถประนีประนอมได้ทุกเรื่อง เติมกลิ่นอายความสุดโต่งของนีทเช่เข้ามา พร้อมด้วยความสามารถของนักดนตรีชื่อก้องที่ฮอลเลอร์ได้พบเจอและได้พูดคุยด้วยในฝันของเค้า
หลังจากชิมอ่านงานของยุง แล้วมาเปิดเล่มนี้อีกที รู้สึกได้ว่าอ่านได้ลุ่มลึกยิ่งขึ้น เล่มนี้ให้มุมมองได้หลายอย่าง ทั้งเรื่องจิตของเรา การมองโลกภายนอก และสุดท้าย การมองเข้ามาข้างในของตัวเอง และทำให้เห็นได้ว่า ถ้าอยากจะเป็นสุดยอด จงสุดโต่ง อย่าประนีประนอม จงให้ "ตนเอง" ได้ออกมา หาไม่แล้ว ก็ขอให้มีความสุขแบบ "กลางๆ" ไปละกัน
ส่วนตัว ณ จุดนี้ ขอเลือกอย่างหลังค่ะ
Comments