มาค่ะ ขออนุญาตป้ายต่อให้จบกับวรรณกรรมของ WWII ที่ตัวเองอ่าน
เล่มนี้ ตั้งแต่ที่เห็นครั้งแรกตอนที่ยังไม่พิมพ์ใหม่ ก็ได้กระแสว่าราคารุนแรงมาก เลยไม่ค่อยได้สนใจเท่าไหร่ (สู้ราคาไม่ไหว!)
พอมีพิมพ์ใหม่ ก็มีกระแสว่าหน้าปกไม่ถูกใจ!
พอได้จับ ตอนแรกนึกว่าเป็นวรรณกรรมคลาสสิก ตีพิมพ์มาไม่ต่ำกว่า 50 ปี แต่แล้วกลับเจอว่าคุณ Markus Zusak อายุยังไม่เท่าไหร่ แล้วตีพิมพ์เล่มนี้ตอนปี 2005!
เป็นเรื่องราวของเด็กหญิงลีเซล เมมิงเกอร์ ผู้ที่ถูกแม่ของเธอพามาอยู่กับครอบครัวอุปถัมภ์ ฮันน์ และโรซา ฮูเบอร์มานน์ อาศัยอยู่บนถนนฮิมเมล ที่แปลว่าสวรรค์ มีเรื่องราวต่างๆ เกิดขึ้นรอบตัวเธอ นับตั้งแต่หัดอ่านหนังสือ มิตรภาพกับเพื่อนๆ การดูแลคนยิวที่ชั้นใต้ดิน การขโมยหนังสือ จนกระทั่งตนเองได้เขียนหนังสือ ผู้เขียนเขียนได้ดีเลยค่ะ อ่านจบก็ไม่สงสัยเลยว่าทำไมถึงมีคนชอบมากมาย ชอบตรงที่แต่ละตอนไม่ยาวมาก เหมือนให้กำลังใจคนอ่าน
พอลงมาที่ห้องใต้ดิน เธอบอกเขาว่า "วันนี้ท้องฟ้าเป็นสีฟ้า แมกซ์ มีเมฆก้อนโต แผ่นยืดยาวเหมือนเชือกเลย ตรงปลายมีดวงอาทิตย์ เหมือนรูโบ๋สีเหลือง"
อ่านถึงตรงนี้ก็น้ำตาแอบคลอค่ะ หนึ่งในคนยิวที่ถูกไล่ล่า จนต้องมาอยู่ห้องใต้ดิน ไม่มีโอกาสแม้กระทั่งได้เห็นท้องฟ้า
จากประสบการณ์ที่ได้อ่านหนังสือหนาๆ พออ่านไปได้ซัก 1/4 ของเล่ม พบว่ามี 2 แบบที่เจอ
1. รีบเปิดอ่านให้จบไวๆ เปิดแต่ละหน้าแล้วอ่านด้วยความทรมาน
2. ต้องละเลียดอ่าน เพราะกลัวว่าจะจบไว
เล่มนี้เป็นแบบที่ 2 ค่ะ
Comments