The Rubaiyat of Omar Khayyam/รุไบยาต มณีปัญญาแห่งบูรพทิศ

หลังจากอ่านสำนวนของคุณสุริยฉัตร ชัยมงคลในวอลเดน แล้วชอบมากๆ ก็เลยต่อด้วยเล่มนี้ค่ะ

เป็นเล่มที่กล่าวถึงว่า จะกังวลอะไรไปทำไม ทั้งอดีตและอนาคต ทำวันนี้ให้มีความสุข (ด้วยเหล้าองุ่น) กันดีกว่า เพราะอีกไม่นานดินก็กลบหน้ากันหมดแล้ว 😁

ชอบหลายบทเลย ขอยกตัวอย่างบางบทตามนี้ค่ะ

"พหูสูตกับปวงปราชญ์ถกกันเปล่า

ศาสดารึก็เขลา, ไม่ประจักษ์

ประดิษฐ์ถ้อยร้อยวากย์ภาคภูมินัก

แล้วชะงักปากอั้นเมื่ออมดิน"

"เหล้าปริ่มถ้วยก็ปริ่มฝันแล้วสหาย

เวลาผายผันร่วงเร็วเพียงไหน

วันวานกับพรุ่งนี้พะวงไย

หากชื่นหวานสราญใจในวันนี้"

การได้กลับมาอ่านกลอน ส่วนตัวคิดว่าทำให้จังหวะการอ่านช้าลง และดื่มด่ำกับคำแต่ละคำมากขึ้นค่ะ ♥️