ผลงานของ Rachel Joyce
เรื่องราวของชายวัยเกษียณ Harold Fry ผู้ที่ได้รับจดหมายข้อความสั้นๆ จากเพื่อนเก่า เนื้อความว่าเธอเป็นมะเร็งสมองระยะสุดท้าย และอยากจะบอกลาเค้าด้วยจดหมายฉบับนี้ แต่ผู้รับจดหมายต้องการที่จะตอบกลับเธอเพื่อแสดงถึงความห่วงใย และความระลึกถึงเธอ โดยผ่านรูปแบบการเดินเพื่อที่จะไปพบเธอและบอกกับเธอด้วยตัวเอง ในการเดินทางจากใต้ขึ้นสู่เหนือนั้น ชายผู้นี้ได้มีเวลาคิดทบทวนทุกเรื่องที่ผ่านมาในชีวิตของเค้า ทั้งที่เกี่ยวข้องกับภรรยา ลูกชาย และมิตรภาพกับเพื่อนคนนี้ ได้พบเจอผู้คนระหว่างทางมากมายที่ทำให้เค้าเห็นความหมายของชีวิตที่แท้จริงมากยิ่งขึ้น
สุดท้ายแล้วการ "เดิน" ทางครั้งนี้ของเค้า มันเป็นการ "ตอบกลับ" ถึงข้อความที่อยู่ในใจเค้านั่นเอง
อารมณ์คล้ายกับเรื่อง "เดินสู่อิสรภาพ" ของ อ.ประมวล เพ็งจันทร์เลย ต่างกันนิดนึงตรงที่ อ.ประมวลเดินทางเหนือลงใต้ และไม่มีเงินติดตัว ตอนอ่านเรื่องของ อ.ประมวล ถึงขั้นมีน้ำตาซึมด้วยความตื้นตันใจเลยค่ะ ส่วนเรื่องนี้ Harold เดินจากใต้ขึ้นเหนือ และซื้อของต่างๆ ได้ด้วยตัวเอง
บางครั้งการได้อยู่กับตัวเอง และการ "เดิน" เงียบๆ เราอาจจะได้ยินเสียงของตัวเองดังชัดเจนขึ้นค่ะ
コメント