In praise of shadows/เยิรเงาสลัว ผลงานของ จุนอิชิโร ทานิซากิ

อ่านเล่มนี้จบ ก็ต้องลัดคิวมารีวิวก่อนเล่มอื่นที่อยู่ใน list เลย

เริ่มจากสะดุดที่ชื่อเลย "เยิร" ซึ่งไม่มีความหมายในเล่มพจนานุกรม แต่อ่านจบก็ได้ใจความว่าเป็นความยินดี ชื่นชม ซาบซึ้ง

เป็นหนังสือที่มีเนื้อหากล่าวถึงความงามของความมืด ความสลัวว่า การมองทุกสิ่งนั้น ไม่จำเป็นที่จะต้องมองด้วยความสุกสว่างเสมอไป บางสิ่งความสวยงามจะปรากฏขึ้นเมื่อมองในความสลัวเท่านั้น ดังนั้น เราอาจจะไม่ต้องมองทุกเรื่องด้วยความกระจ่าง บางครั้งความหม่นมัวก็อาจจะทำให้จิตใจเราผ่องใสได้เช่นกัน

หนังสือเล่มนี้โปรยปกหลังว่าทำให้เข้าใจญี่ปุ่นได้อย่างลุ่มลึก แต่ส่วนตัวคิดว่าไม่ใช่เลย ใจความที่ได้สำหรับตัวเองได้มากกว่านั้น หนังสือเล่มนี้ทำให้เข้าใจการมองชีวิตอย่างลุ่มลึกมากขึ้นต่างหาก เป็นตัวอย่างของวะบิ ซะบิที่แท้จริงค่ะ